مستقر نبودن دبیرخانه در کشورهای ساحلی خزر عامل تاخیر در اجرای کنوانسیون تهران

کنوانسیون حفاظت از دریای خزر یا موسوم به کنوانسیون تهران در سال ۱۳۹۵ شمسی به تصویب کشورهای حاشیه خزر رسید و در سال ۱۳۹۶ برای پنج کشور ساحلی خزر لازم الاجرا شد. 

به گزارش روابط عمومی فرمانداری، احمد لاهیجان زاده روز پنجشنبه در همایش گرامیداشت روز دریای خزر در بابلسر افزود: استقرار دبیرخانه کنوانسیون تهران در ژنو سوئیس همواره اجرای پروتکل‌های کنوانسیون از سوی کشورها را به تاخیر انداخته یا عملا اجرا نمی‌شود.

به گفته او ، کنار یکدیگر قرار گرفتن کشورهای زیرمجموعه دبیرخانه و انتقال مصوبات و قوانین کنوانسیون به کشورهای بهره مند از دریای خزر از لازمه اصلی حفاظت از محیط زیست دریای خزر است. 

معاون محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست کشور گفت: متاسفانه دور بودن مرجع اجرایی کنوانسیون در کشوری خارج از منطقه همواره حفاظت از دریای خزر را در بروکراسی بین المللی قرار داده و در عمل هرگونه اتفاق مثبت زیست محیطی در دریای خزر را با مانع روبرو کرده است. 

لاهیجان زاده اظهار داشت: در حال حاضر توسعه کشورهای حاشیه خزر و حل مشکلات زیست محیطی به دلیل بروکراسی بین المللی با بن بست روبرو است. 

وی از نماینگان اروپایی حاضر در همایش و کشورهای عضو خواست تا در انتقال دبیرخانه کنوانسیون به عنوان قلب تپنده و مرجع حفاظت از محیط زیست دریای خزر به کشورهای حاشیه کمک کرده و صدای واحدی را ایجاد کنند. 

معاون محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست کشور تاکید کرد: بسیاری از پروتکل های کنوانسیون تهران اکنون با وجود تهدیدهای شدید زیست محیطی و حرکت دریای خزر در مسیر بحرانی با تاخیر یا عدم اجرا روبرو هستند 

 دریای خزر به عنوان بزرگترین دریاچه جهان به عنوان دریا خوانده می شود که حدود ۱۰۳۰ تا ۱۲۰۰ کیلومتر طول و عرض آن بین ۱۹۶ تا ۴۳۵ کیلومتر است. سطح این دریا  ۲۶٬۵ تا ۲۸ متر پایین تر از سطح دریاهی ازاد است.